KARANLIĞIN İÇİNDEKİ GÜNEŞ
İki büyük güç karşı karşıya:
Güneş’in ışığı Hades’in karanlığını aydınlatırken, Hades’in gölgesi Güneş’in parlak yüzüne düşüyor.
Biri aydınlıktan, diğeri karanlıktan rahatsız.
Bu düello kaçınılmaz:
Kırılmalar derinleşiyor, gölgeler görünür oluyor, karanlıklar aydınlanıyor.
Kalp ile zihin, birey ile kolektif, egoizm ile hümanizm aynı sahnede güç gösterisine giriyor.
Yeniay’ın gölgesinde;
Ego ve kibir büyürken, dışlanmışlık duygusu derinleşiyor.
Kaos, başkaldırı, yıkıcılık ve güç zehirlenmesi gölgeden sızıyor. Acıdan doğan güç ile yaratanların zamanı da başlıyor.
Aslan Yeniayı,
yalnızca bilinçdışının derin karanlıklarını değil, ruhun içsel gücünü de ateşliyor.
Yaratıcılığa açılan bu kapı, muazzam bir potansiyel taşıyor.
Ancak;
bu potansiyel açığa çıkmak için benliğin çözülmesini talep ediyor.
İlhamın akışı, “yaratanın” sen olmadığı bilinciyle mümkün!
Kendine izin ver:
İçsel zincirlerinden özgürleş ve “kalbinle hizalan”
Ancak o zaman ilhamın, somut bir zemine yerleşebilir.
Ya kalbini açacaksın…
Ya da kalbini açmaya zorlayan deneyimlerle yüzleşeceksin…